Η αρωματοποιία στην αρχαία Ελλάδα

Η αρωματοποιία αποτελούσε έναν κλάδο ξεχωριστό, που απαιτούσε δεξιοτεχνία, εφευρετικότητα, αλλά και την απαραίτητη μυστικότητα. Επρόκειτο για μια σπουδαία τέχνη για την οποία γράφτηκαν ποικίλα αρχαία συγγράμματα, με περιεχόμενο θεραπευτικό, καλλωπιστικό και επικουρικό. Οι αρχαίοι διέκριναν τα αρώματα σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που βρίσκονταν σε υγρή κατάσταση, τα έλαια, και στα παχύρρευστα και στερεά, τις αλοιφές. Τα ρήματα που χρησιμοποιούσαν αντίστοιχα ήταν το χρίω και το αλείφω, ενώ συναντάται επίσης το ξεραλοίφειν για επάλειψη σε στεγνό και όχι υγρό σώμα. Τα αρωματικά έλαια χαρακτηρίζονται ως ευώδη.

Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Αθήναιος, ο Ιπποκράτης, ο Ξενοφών, ο Ηρόδοτος, ο Αριστοτέλης, ο Θεόφραστος και άλλοι, αναφέρουν λεπτομέρειες σε σχέση με τα αρχαία αρώματα από λουλούδια, τα οποία έπαιρναν το όνομά τους είτε από το αρωματικό φυτό από το οποίο παράγονταν είτε από το όνομα του παρασκευαστή τους. Το μεγαλείον για παράδειγμα, διάσημο άρωμα της Εφέσου, πήρε το όνομά του από τον Μέγαλλο από τη Σικελία. Τα πιο γνωστά αρχαία ελληνικά αρώματα ήταν το ίρινον, ελαιόλαδο με εκχυλίσματα από ρίζες ίριδας, το νάρδον, το βάλσαμο, η στακτή το αυθεντικό βάλσαμο μύρου, το μελίνιο από κυδωνέλαιο, το ρόδιο μία διάσημη αλοιφή από τη Ρόδο από εκχύλισμα τριαντάφυλλου μαζί με άλλα αιθέρια έλαια, τοτύλιον έλαιον και άλλα.
Πολλές πόλεις μάλιστα ήταν ταυτισμένες με την παραγωγή συγκεκριμένων αρωμάτων και αλοιφών, όπως η Κύζικος περίφημη για το άρωμα της ίριδας, η Κως για το άρωμα μαντζουράνας και μήλων, η Φάσηλης για το ρόδο της κ.τ.λ.
Οι αρχαίοι συχνά εισήγαγαν αρώματα από την Ανατολή, τα οποία μάλιστα ασκούσαν σ’ αυτούς μία ιδιαίτερη γοητεία. Αρώματα, όπως το βρενθείον το ονομαστό άρωμα των Λυδών με μυρωδιά μόσχου και λεβάντας, το οποίο σκεύαζαν σε μικρά αγγεία, τα λυδία, το σούσινο το αρωματικό λάδι κρίνων από τα Σούσα, το μενδήσιο από τη Μέντη στο Νείλο, από λάδι βαλάνου αρωματισμένο με λάδι πικραμύγδαλων, όπως και το μετόπιο, μία ακριβή αρωματική κρέμα από την Αίγυπτο. Επίσης από τον 6ο αιώνα ήδη εισήγαγαν λάδι φοίνικα από την Ναύκρατη του Νείλου, κρίνο, λωτό και άνιθο από την Αίγυπτο και σίλφιο από τη Λιβύη από το οποίο παρασκεύαζαν ναρκωτικές, φαρμακευτικές αλοιφές, ως αντίδοτο κατά των δηλητηριάσεων. Τις εμπορικές σχέσεις με την ανατολή ευνόησαν ιδιαίτερα οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Από κει οι Έλληνες προμηθεύονταν καινούργια αρώματα και είδη καλλωπισμού. Η βιομηχανία των αρωμάτων έφτασε δε στο αποκορύφωμά της στην πτολεμαϊκή Αίγυπτο.
Μυρεψεία – Σκεύη και Μέθοδοι Επεξεργασίας των προϊόντων
Στο Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό πρέπει να υπήρχαν πολλά μυρεψεία, χώροι παρασκευής προϊόντων καλλωπισμού, αλοιφών και αρωμάτων. Τέτοια στοιχεία εντοπίστηκαν στο ανάκτορο της Ζάκρου (α΄ μισό 15ου αιώνα), στο ανάκτορο της Πύλου (τέλη 13ου αιώνα), στην Οικία του Λαδεμπόρου, αλλά και στην Οικία των Σφιγγών στις Μυκήνες.
Στα μυρεψεία αυτά και κυρίως σ’ αυτό της Ζάκρου, βρέθηκε πλήθος αγγείων, κυάθια, κύπελλα, αγγεία κοινής χρήσης, σταμνοειδή, ευρύστομα καδοειδή, αλλά και ολόκληρες σειρές από πύραυνα, θυμιατήρια δηλαδή με διάτρητο πόδι και άνοιγμα για την τοποθέτηση του κάρβουνου, πυριατήρια, καλύμματα χυτρών, ηθμοί (σουρωτήρια), τριποδικές χύτρες, πήλινη σχάρα, σκεύη που στο σύνολό τους χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή εκχυλισμάτων αρωματικών βοτάνων.
Γενικώς τα σκεύη που χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή καλλυντικών προϊόντων και αρωμάτων ήταν:
Τα γουδιά και οι τριπτήρες, για το κομμάτιασμα ή το άλεσμα του καρπού ή για την επεξεργασία άλλων υλών, όπως το θρυμμάτισμα των ανόργανων υλικών για τα χρώματα
Οι λεκάνες, για την παραγωγή του κρασιού ή του λαδιού
Η ασάμινθος, η μπανιέρα δηλαδή, για το μούλιασμα των λουλουδιών μέσα σε νερό, λάδι ή λίπος για την εξαγωγή του αρώματός τους
Οι χύτρες, για το βράσιμο του λαδιού με σκοπό την παρασκευή του αρώματος
Τα μυροδοχεία, τα αγγεία στα οποία συσκεύαζαν το έτοιμο προϊόν, τα οποία είχαν διάφορα σχήματα, ονόματα, αλλά και διακόσμηση
Τα θυμιατήρια, τα λεγόμενα πύραυνα ή πυριατήρια
Σε σχέση με τις μεθόδους επεξεργασίας που πιθανόν χρησιμοποιούσαν οι αλοιφοποιοί της μινωικής και μυκηναϊκής εποχής, δεν έχουμε σαφείς γραπτές μαρτυρίες αλλά ούτε και άλλες αρχαιολογικές πληροφορίες. Ο Διοσκουρίδης του 1ου αι. μ.Χ. περιγράφει λεπτομερώς τη μέθοδο παρασκευής αρωματικών λαδιών, η οποία από τους ερευνητές θεωρείται πως θα πρέπει πιθανόν να ήταν ίδια με αυτή και των προγενέστερων εποχών (Demateria medica 1.43-55):
“Η επεξεργασία γινόταν σε δύο στύψεις. Σκοπός της πρώτης ήταν να καταστήσει το λάδι δεκτικό στο άρωμα των λουλουδιών και των φύλλων που θα προσέθεταν αργότερα. Κατά την πρώτη φάση λοιπόν παρασκεύαζαν μία αλοιφή από κονιορτοποιημένες ρίζες καλάμου, σχοίνου και κύπειρου, αναμεμειγμένες με νερό ή κρασί και την έβραζαν σε λάδι. Μετά σούρωναν το λάδι και το άφηναν να κρυώσει. Η δεύτερη στύψη αποτελούνταν από το βούτηγμα στο κρύο λάδι, εκείνων των λουλουδιών ή των φύλλων που θα έδιναν το τελικό άρωμα. Στο τέλος προσέθεταν τεχνικό χρώμα, αλάτι για τη συντήρηση ή μπαχαρικά”.
Η απόσταξη με τη σημερινή της έννοια δεν ήταν γνωστή στην αρχαιότητα. Οι μέθοδοι για την εξαγωγή αρώματος ήταν η εξαγωγή αρώματος από λουλούδια με εμποτισμό και η έκθλιψη – στύψη.
Στην πρώτη περίπτωση τα πέταλα των λουλουδιών απλώνονταν σε ζωικό λίπος ή λάδι και αντικαθίσταντο με νέα μέχρι το λίπος να κορεστεί από το άρωμά τους. Μέσα σ’ αυτό το λάδι ή το λίπος, που πιθανόν να ήταν ζεστό, τα λουλούδια θα έπρεπε να παραμείνουν για να μουλιάσουν. Από αυτή τη διαδικασία προέκυπτε έπειτα μία μυραλοιφή στην οποία έδιναν σχήμα σφαίρας ή κώνου και τη χρησιμοποιούσαν στις γιορτές και τον καλλωπισμό.
Στην έκθλιψη ή στύψη τα άνθη ή οι σπόροι τοποθετούνταν σε λινά υφάσματα υπό μορφή σάκου με θηλιές στις δύο απολήξεις οι οποίες στρέφονταν αντιθετικά ή ακολουθούσαν την ίδια διαδικασία του πιεστηρίου, όπως για την παρασκευή του κρασιού και του λαδιού. Στην όλη διαδικασία θα χρησιμοποιούνταν επίσης η ρητίνη του λαδάνου, του στύρακος, της μαστίχας, του κέδρου και του πεύκου. Τα υλικά θα πρέπει να ανακατεύονταν στις κατάλληλες ποσότητες, στη σωστή σειρά και θερμοκρασία, ενώ στο μείγμα θα προστίθετο και μία ορυκτή χρωστική ουσία. Τις αλοιφές θα πρέπει να τις έβραζαν.
Οι Μινωίτες γνωρίζουμε πως εισήγαγαν κανέλα, βάλσαμο, μύρο, χέννα, νάρδο, βάλανα από την Αίγυπτο, τη Συρία, την Κύπρο και το Λίβανο, ενώ εξήγαγαν πρώτες ύλες, όπως ξύλα κυπαρισσιού, αλλά και έτοιμα προϊόντα όπως λάδι ελιάς, αμυγδάλου και λαδάνου. Πολλά μινωικά βάλσαμα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην Αίγυπτο και αναφέρονται σε πολλά κείμενα της 18ης και 19ης Δυναστείας.
Στις πινακίδες της Γραμμικής Β' αναφέρονται επίσης διάφορα καρυκεύματα, κάποια από τα οποία αναφέρεται ότι ζυγίζονταν και άλλα ότι μετριόταν σε όγκο. Προφανώς οι ουσίες που αποτελούνταν από μικρούς σπόρους ή μόρια με συμπαγή και ομογενή φυσιογνωμία καταγράφονται με βάση τις μετρήσεις όγκου, ενώ αυτές που αποτελούνταν από μόρια διαφορετικών διαστάσεων και δεν παρουσίαζαν συμπαγή όψη, καταγράφονται με βάση τις μονάδες βάρους.

Ορισμένα αρώματα της αρχαιότητας
Ίρινον
Το ίρινον παράγονταν από τις ρίζες της ίριδας, αφού κόβονταν, απλώνονταν στη σκιά και ξεραίνονταν περασμένες σε νήματα. Το ίρινον ήταν άρωμα εύκολο στην παρασκευή του, με απλά συστατικά και οσμή που βελτιώνονταν με την πάροδο του χρόνου, καθώς και με την προσθήκη ελαιολάδου ή αιγυπτιακής βαλάνου. Επρόκειτο για ένα αγαπητό και σχετικά φθηνό άρωμα.
Νάρδον
Παράγονταν από τη ρίζα της ινδικής νάρδου, με λεπτό άρωμα που άντεχε στο χρόνο. Το καλύτερο νάρδον παράγονταν στην Ταρσό της Κιλικίας. Αποτελούσε απαραίτητο συστατικό της γυναικείας τουαλέτας, ενώ χρησιμοποιούνταν και για τον αρωματισμό του κρασιού, αλλά και για την παρασκευή παστίλιας για ευχάριστη αναπνοή.
Στακτή
Ακριβό και πολυτελές άρωμα, πικρό και δηκτικό, ήταν εισαγόμενο από την Ανατολή, από το έλαιον του θάμνου της σμύρνας. Ήταν ιδιαίτερα γνωστό στους Έλληνες της Μικράς Ασίας, ενώ το όνομά του υποδηλώνει τον τρόπο παρασκευής του, μέσω του σταξίματος του πολύτιμου υγρού της σμύρνας, όταν χαράσσονταν ο βλαστός και τα κλαδιά της. Η συγκομιδή της γινόταν στις πιο ζεστές μέρες του χρόνου και διαρκούσε αρκετό διάστημα. Η σμύρνα χρησιμοποιούνταν για υγρά αρώματα, αλοιφές, παστίλιες, θυμιάματα και αρωματικά κρασιά, καθώς και για ως συστατικό διάφορων σύνθετων αρωμάτων ή για τον εμπλουτισμό φτηνότερων ελαίων.
Βάλσαμο
Το φυτό αυτό ευδοκιμούσε στην Αραβία και τη Συροπαλαιστίνη και ήταν περιζήτητο για τις θεραπευτικές και τις κοσμητικές του χρήσεις. Επρόκειτο για μία ακριβή και σπάνια πρώτη ύλη που χρησιμοποιούνταν μάλιστα και ως ήδυσμα, συστατικό δηλαδή άλλων αρωμάτων. Καθώς λεγόταν, μία σταγόνα από το βάλσαμο αρκούσε για να αρωματίσει ολόκληρο δωμάτιο.
Τύλιον έλαιον
Ήταν διάσημο για το γλυκό και απαλό του άρωμα. Παράγονταν από τη σύνθλιψη σπόρων του φυτού τήλιος ή βούκερας, το γνωστό ως ελληνόχορτο, που συναντώνταν σε κάποια από τα εδάφη της Αττικής. Οι Αθηναίοι το προτιμούσαν μάλιστα ιδιαίτερα για καλλωπιστικούς και ιατρικούς σκοπούς, καθώς και για το φαγητό.
Πηγή www.ellinikoarxeio.com

"Φάε λάδι κι έλα βράδυ"

Το ελαιόλαδο χάρη στη βιταμίνη Ε που περιέχει, έχει θετική επίδραση στην αύξηση της λίμπιντο, καθώς και στη γονιμότητα, πράγμα που είχαν διαπιστώσει πολύ γρήγορα οι αρχαίοι Έλληνες και αυτός να ήταν ένας από τους λόγους που θεωρούσαν τις ελιές ιερά δέντρα. Στη λαϊκή μας παράδοση οι νεόνυμνφοι έπρεπε να φάνε ψωμί βουτηγμένο στο πρώτο λάδι της σοδειάς (αγουρόλαδο) πριν την πρώτη τους νύχτα. Η πίστη σ´ αυτήν την αξία του ελαιόλαδου έμεινε ακλόνητη ως τις μέρες μας μέσα από την πολλά υποσχόμενη παροιμία: "Φάε λάδι κι έλα βράδυ"

Ψωμί φρέσκο ή ξεροψημένο, λάδι, κρεμμύδι, ρίγανη και στάλες λεμόνι, για πρωινό, μεσημεριανό, απογευματινό ή βραδινό.
Μπρουσκέτες: Το ιδανικό ψωμί για μπρουσκέτες είναι η μπαγκέτα, αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άλλα είδη ψωμιού, αρκεί να τα κόψετε σε μικρές στενόμακρες φέτες. Κόβετε λοιπόν την μπαγκέτα διαγώνια σε φέτες πάχους περίπου 1 δαχτύλου, τις περιχύνετε με λίγο ελαιόλαδο και αν θέλετε περισσότερη γεύση, τρίβετε λίγο σκόρδο ή πασπαλίζετε με τα αρωματικά όπως ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο και μπαχαρικά καγιέν, κάρυ, μουστάρδα, κύμινο μπαχάρι (όχι όλα μαζί) Τις βάζετε με τη σειρά σε ένα ταψί και τις ψήνετε στο γκριλ ή στους 200ο C για λίγα λεπτά μέχρι να ροδίσουν. Όταν ψηθούν, τις αλείφετε με ντιπ ή τις σερβίρετε με τυριά, λαχανικά, όσπρια ή τις γαρνίρετε με ό,τι άλλο σας αρέσει.
Κρουτόν για σαλάτες: Κόψτε σε μικρούς κύβους ή σε μικρά ακανόνιστα κομμάτια ψίχα από οποιοδήποτε ψωμί. Βάλτε τα κομματάκια του ψωμιού σε ένα μπολ, περιχύστε τα με λίγο ελαιόλαδο, αλάτι, λίγη πιπεριά καγιέν, κουρκουμίνι ή μουστάρδα σε σκόνη. Τρίψτε 1-2 σκελίδες σκόρδο και πασπαλίστε τα κρουτόν. Ανακατέψτε τα και αδειάστε τα σε ένα ταψί. Ψήστε τα σε προθερμασμένο φούρνο στους 200ο C μέχρι να ροδίσουν. Ταιριάζουν με πράσινες σαλάτες, με ανάμεικτα φρέσκα σαλατικά, με ντοματοσαλάτα ή με χωριάτικη ή σαλάτες με όσπρια. Γενικά ταιριάζουν παντού.
Ψίχουλα για πανάρισμα: Αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος να πανάρετε σνίτσελ ή φιλέτα ψαριού. Η διαφορά με την γαλέτα είναι ότι η κρούστα γίνεται πιο αφράτη και πιο τραγανή. Καθαρίστε λοιπόν από την κόρα το ψωμί που περίσσεψε, κόψτε το σε μικρότερα κομμάτια και τρίψτε το στο μπλέντερ ή στο πολυμίξερ για να γίνει ψίχουλα. Πανάρετε ακριβώς όπως και με την γαλέτα δηλαδή πρώτα αλευρώνετε, μετά περνάτε από τα χτυπημένα αυγά και τέλος από τα ψίχουλα του ψωμιού. Σ’ αυτό το στάδιο, προσέξτε να μη πατήσετε με δύναμη τα ψίχουλα για να κολλήσουν για να μη γίνουν μία σφιχτή μάζα. Η νοστιμιά σ’ αυτό το πανάρισμα είναι η ανάλαφρη κρούστα.
Αρωματική κρούστα με ψωμί για ψάρι: Αφαιρέστε την κόρα από ένα κομμάτι μπαγιάτικου ψωμιού και κόψτε το σε μικρότερα κομμάτια. Τρίψτε το στο πολυμίξερ μέχρι να γίνει ψίχουλα. Υπολογίστε 5-6 φέτες ψωμί για 4 φιλέτα ψαριού. Ψιλοκόψτε λίγο μαϊντανό και τρίψτε 1 σκελίδα σκόρδο. Ανακατέψετε τα απαλά με τα ψίχουλα και προσθέστε 1 κουταλιά ξερά μυρωδικά της αρεσκείας σας και 4-5 κουταλιές ελαιόλαδο. Αλείψτε τα φιλέτα του ψαριού με λίγη μουστάρδα και πιέστε απαλά λίγο από το μείγμα του ψωμιού. Βάλτε τα φιλέτα σε ένα ταψί προσεκτικά για να μη πέσει η κρούστα και ψήστε τα στον φούρνο ανάλογα με το ψάρι.
Topping για ρύζι, σούπες και ζυμαρικά: Ανακατέψτε 2 - 3 φλιτζάνια ψίχουλα με 4 κουταλιές ψιλοκομμένο μαϊντανό, 1 κουταλάκι γλυκιά πάπρικα και λίγο αλάτι. Ψήστε τα σε πολύ δυνατό φούρνο για λίγα λεπτά μέχρι να χρυσίσουν. Αφήστε τα να κρυώσουν και πασπαλίστε με αυτά τις συνταγές σας. Είναι μία εναλλακτική λύση αν δεν θέλετε να βάλετε παρμεζάνα, δεν έχουν βέβαια την ίδια γεύση αλλά σχεδόν την ίδια υφή.
Γέμιση για λαχανικά: Βγάλτε με ένα κουτάλι την ψίχα από τα λαχανικά (κολοκυθάκια, πιπεριές, ντομάτες, μελιτζάνες) και ψιλοκόψτε την. Σοτάρετέ την με κρεμμύδι και σκόρδο σε λίγο ελαιόλαδο και ανακατέψτε με ψιλοκομμένο μπαγιάτικο ψωμί, λίγα μυρωδικά της αρεσκείας σας και λίγο τριμμένο σκληρό τυρί – γραβιέρα ή παρμεζάνα. Γεμίστε τα λαχανικά και ψήστε τα στον φούρνο όπως τα κλασσικά γεμιστά με ρύζι.
Συμβουλές για να χρησιμοποιείτε το ψωμί με έξυπνους τρόπους
* Κόψτε το ψωμί κομματάκια και βάλτε το στην κατάψυξη. Όταν χρειαστεί, βάλτε τις παγωμένες μπουκίτσες στο multi και φτιάξτε τρίμα φρυγανιάς.
* Κόψτε το μπουκίτσες, βάλτε καρυκεύματα και ψήστε σπιτικά κρουτόν για τις σαλάτες και τις σούπες.
* Κόψτε τα φέτες, βάλτε καρυκεύματα και ψήστε σπιτικά παξιμάδια ή φρυγανιές.
Τέλεια για συνοδεία ντομάτας, φέτας, κρεμμυδιού.
* Κόψτε τα φέτες, βουτήξτε τα στο αυγό και τηγανίστε τα.
* Καθαρίστε τις κόρες, βάλτε το ψωμί στην κατάψυξη και χρησιμοποιήστε το για κεφτέδες λαχανικών ή κρέατος.

Πηγή :http://edwhellas.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5784.html  

Goji Berry - Η υπέρ-τροφή από το Θιβέτ και η καλλιέργεια του στην Ελλάδα.

Γκότζι (Goji) – το μουρο της ευτυχιας, είναι η κοινή ονομασία ενός φρούτου, που παράγεται από δύο πολύ συγγενικά μεταξύ τους είδη: το Lycium barbarum και το L. Chinense. Είναι ενδημικά είδη της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ασίας.Τα είδη του γκότζι είναι φυλλοβόλα, πολυετή φυτά, με ξυλώδη κορμό και φτάνουν σε ύψος από 1 μέχρι 4 μέτρα.

Το φυτό είναι γνωστό εδώ και αιώνες στην Κίνα και στην περιοχή του Θιβέτ. Στην Κίνα αναφέρεται στις λαϊκές παραδόσεις από το 2.800 π.Χ. Χρησιμοποιείται στην κινεζική ιατρική για τις ευεργετικές του ιδιότητες όσον αφορά την τόνωση της λειτουργίας του ήπατος και των νεφρών.
Επίσης, θεωρείται ότι εμπλουτίζει το αίμα με θρεπτικά συστατικά και προάγει την κυκλοφορία του, και αποτελεί εξαιρετικό βοήθημα στη διατήρηση της καλής όρασης και στη βελτίωσή της. Γενικά, αναζωογονεί και δίνει ενέργεια σε ολόκληρο τον οργανισμό. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι το μυστικό της μακροζωίας.
Οι καρποί του παραδοσιακά θεωρούνται «υπερτροφή»: πιστεύεται πως προμηθεύουν τον οργανισμό με την απαραίτητη ενέργεια για τις καθημερινές του ανάγκες, ακόμα και σε συνθήκες στρες.
Μεταξύ άλλων, θεωρείται ισχυρό αντιγηραντικό και ενισχυτικό της μακροζωίας. Ως επιβεβαίωση αυτής της άποψης, άνθρωποι που ζουν σε κάποιες περιοχές της Κίνας, όπου το φυτό καλλιεργείται και χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό, απολαμβάνουν ένα πολύ υψηλό προσδόκιμο ζωής και μια καλή γενική υγεία.
Ο φημισμένος Li Qing Yuen, που έζησε μέχρι την ηλικία των 252 ετών (1678-1930), κατανάλωνε Goji Berries καθημερινά. Η ζωή του Li Qing Yuen είναι η πιο καλά γνωστή και τεκμηριωμένη περίπτωση ακραίας μακροζωίας που έγινε ποτέ γνωστή.
Οι καρποί, που μοιάζουν με μούρα και είναι πολύ ευαίσθητοι (εύκολα οξειδώνονται και το χρώμα τους σκουραίνει), συλλέγονται με ειδικό ύφασμα και αποξηραίνονται σε σκιερό μέρος.
Τα γκότζι δεν βρίσκονται σχεδόν ποτέ φρέσκα, εκτός από τις περιοχές παραγωγής τους, και συνήθως πωλούνται σε ανοιχτά κουτιά και μικρές συσκευασίες, σε ξηρά μορφή. Ο βαθμός αποξήρανσης ποικίλλει στα γκότζι: κάποιοι καρποί παραμένουν μαλακοί και κάπως κολλώδεις, όπως οι σταφίδες, ενώ άλλοι μπορεί να είναι πολύ σκληροί.
Η γεύση από τα γκότζι μοιάζει με της σταφίδας, αφήνοντας και μια μικρή αίσθηση ντομάτας. Μπορούν να φαγωθούν ωμά ή να μαγειρευτούν. Οι Κινέζοι κάνουν σούπες με αυτό το μούρο και παρασκευάζουν επίσης ένα κρασί. Τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί καταναλώνονται ως λαχανικό.
Τα γκότζι θεωρούνται ως μια από τις πλουσιότερες φυσικές πηγές θρεπτικών συστατικών. Περιέχουν βήτα-Καροτίνη, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1 και Β2, καθώς και μια σειρά άλλων βιταμινών, μεταλλικά στοιχεία, αντιοξειδωτικά και αμινοξέα. Το γκότζι περιέχει πολλούς υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λιπαρά και διατροφικές ίνες απαραίτητα για το σώμα. Τα εκατό γραμμάρια μεταποιημένου μούρου περιέχει 370 θερμίδες.
Στην εμπορική πρακτική υποστηρίζουν ότι οι πολυσακχαρίτες που περιέχουν τα προϊόντα από γκότζι, μεταξύ των οποίων αρκετοί “χυμοί γκότζι», έχουν εκτεταμένα βιολογικά οφέλη για την υγεία, αν και κανένας από τους ισχυρισμούς αυτούς δεν έχει αποδειχθεί από ιατρική έρευνα.
Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική χρησιμοποιούν τα φύλλα σε συνδυασμό με το φλοιό της ρίζας για να παρασκευάσουν ένα τσάι. Το γκότζι μπορεί να καταναλωθεί σε καθημερινή βάση, για να προσφέρει γενική ευεξία.
Το Goji μπορεί να καταναλωθεί άφοβα. Δεν έχουν αναφερθεί περιπτώσεις υπερδοσολογίας. Επίσης, δεν έχουν παρατηρηθεί αλλεργικές αντιδράσεις. Ερευνάται μόνο αν αλληλεπιδρά με αντιπηκτικά φάρμακα ή με φάρμακα που χορηγούνται για τον διαβήτη και την αρτηριακή πίεση.


Ο καρπός του Goji
περιέχει 18 αμινοξέα, μεταξύ αυτών τα 8 που θεωρούνται απαραίτητα.
περιέχει 21 ιχνοστοιχεία, όπως ψευδάργυρο, ασβέστιο, γερμάνιο, σελήνιο και φώσφορο
περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος B (Β1, Β2, Β6)
έχει περισσότερη Β-καροτίνη και από το καρότο, και το πλήρες φάσμα των αντιοξειδωτικών
έχει περισσότερο σίδηρο από το σπανάκι
έχει βιταμίνη E, η οποία σπανίζει σε φρούτα
έχει 500 φορές περισσότερη βιταμίνη C από τα πορτοκάλια (ανά μονάδα βάρους)
περιέχει διάφορες φυτοστερόλες, όπως την αντιφλεγμονώδη Β-σιτοστερόλη, η οποία περιορίζει την απορρόφηση της χοληστερόλης και συμβάλλει στη σεξουαλική ευρωστία
περιέχει «ωφέλιμα» λίπη, όπως ω-6 και λινολεϊκό οξύ, που είναι ρυθμιστές της ορμονικής λειτουργίας
έχει αντιμικροβιακές και αντιμυκητιασικές ιδιότητες
Ο χυμός του Goji
δυναμώνει την καρδιά και αποτρέπει τις ταχυπαλμίες
καταπολεμά την αϋπνία και ενισχύει τη μνήμη
περιέχει πολυσακχαρίτες, που ρυθμίζουν τη λειτουργία της υπόφυσης και την έκκριση μιας ορμόνης που καθυστερεί τη γήρανση
ανακουφίζει τις εγκύους από την πρωινή ναυτία
ενισχύει το μεταβολισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα
έχει κάποιες αντικαρκινικές ιδιότητες και έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της ηπατίτιδας B
χρησιμοποιείται με επιτυχία για την απώλεια βάρους
καθαρίζει το αίμα και βοηθά στην αποτοξίνωση του σώματος
χαρίζει αίσθημα ευεξίας και αισιοδοξίας
σε κλινική έρευνα σε ηλικιωμένους ασθενείς, βελτιώθηκε η σεξουαλική ικανότητα στο 35% των περιπτώσεων
μελέτες σε χοιρίδια έχουν δείξει ότι έχει προστατευτική δράση για το συκώτι

ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ-ΟΦΕΛΗ
Οι καρποί του Goji θεωρούνται εκ παραδόσεως ως Υπέρ-Τροφή.
Το Goji είναι το πρώτο σε περιεκτικότητα άγριο φρούτο αντιοξειδωτικών ουσιών.Συγκριτικά το πορτοκάλι περιέχει 750 μονάδες αντιοξειδωτικά, το σπανάκι 1260 μονάδες, το βατόμουρο 2400, το Goji Berry 25100 μονάδες αντιοξειδωτικές.
Έχει ιδιαίτερη γεύση, ένα συνδυασμό κερασιών, κράνων και φραγκοστάφυλων.
Επίσης έχουν 11% πρωτείνη, που είναι καταπληκτικό για φρούτο.
Επιπρόσθετα υποστηρίζεται ότι εμπλουτίζουν το Αίμα με θρεπτικά συστατικά και προάγουν την κυκλοφορία του (blood tonic).
Σε εργαστηριακές δοκιμές σε χυμούς καρπών, που χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος ORAC (μέθοδος μέτρησης ικανότητας απορρόφησης ελευθέρων ριζών), ανεδείχθη η υπεροχή του χυμού Goji σε αντιοξειδωτική δράση και κατά συνέπεια στην καταπολέμηση των βλαπτικών ελευθέρων ριζών.
Η ανωτέρω δράση βοηθά στην μείωση της κυτταρικής γήρανσης και στην αναχαίτηση της οξείδωσης της LDL χοληστερόλης.
Ο χυμός του φυτού περιέχει πολυάριθμα φυτοχημικά στοιχεία γνωστά για τις ευεργετικές τους ιδιότητες πάνω στις λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού.
Οι ουσίες αυτές πιστοποιείται ότι ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ δρουν ως ισχυρά προσαρμογενή, προστατεύοντας το σώμα σε περιόδους πιεστικών καταστάσεων.
Η βεταΐνη που περιέχεται στο χυμό Goji, ως δότης ομάδων μεθυλίου διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην αποτοξίνωση του ήπατος. Επιπλέον παίζει κάποιο ρόλο στην παραγωγή της καρνιτίνης και φαίνεται ότι εμφανίζει προστατευτική δράση στους νεφρούς.
Επιπρόσθετα συνεισφέρει στην μετατροπή της ομοκυστεϊνής σε μεθειονίνη, γεγονός που τη καθιστά χρήσιμη στον έλεγχο των αυξημένων επιπέδων ομοκυστεϊνης στο αίμα (παράγοντας που θεωρείται ότι επιβαρύνει την καρδιαγγειακή υγεία).
Ακόμη, η βεταϊνη ως δότης μεθυλικών ομάδων συμμετέχει στην παραγωγή του SAMe (S-Αδενοσύλ-μεθειονίνη) το οποίο ασκεί προστατευτική δράση στο νευρικό σύστημα.
Είναι πολύ καλή πηγή β-σιτοστερόλης (ισχυρότατο αντιφλεγμονώδες)
Στο μούρο αυτό θα βρούμε το λινελαικό οξύ, βασικό ωφέλιμο λιπαρό, ιδιαίτερα χρήσιμο για μείωση του λίπους, αύξηση της άλιπης μυικής μάζας, ικανοποιητική ενέργεια και μυική αντοχή.
Οι καρποί Goji περιέχουν επίσης : φλαβονοειδή,απαραίτητα και μη αμινοξέα, συνολικά 18 αμινοξέα, περισσότερα δηλαδή από την γυρη των μελισσών , καροτενοειδή όπως βήτα-καροτίνη, ζεαξανθίνη, λουτεΐνη, λυκοπένιο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, τις Β1, Β2, Β6 καθώς και πολυάριθμα οργανικά μεταλλικά στοιχεία συμπεριλαμβανομένων των : ψευδάργυρος Φωσφόρος Σίδηρος Χαλκός Σελήνιο και του γερμανίου.
Τα Goji Βerries ή Wolf Berries είναι ίσως τα πιο πλούσια διατροφικά φρούτα του πλανήτη. Περιέχουν 18 είδη αμινοξέων (έξη φορές περισσότερα από τη γύρη των μελισσών) συμπεριλαμβανομένων και των 8 απαραίτητων αμινοξέων (όπως η ισολευκίνη και η τρυπτοφάνη).


Για Καλλιέργεια Goji Berry στην Ελλάδα

Δείτε εδώ biobaxes

ΠΗΓΗ